Back to the future: While Heaven Wept - 'Vast Oceans Lachrymose'
Το μακρινό 1989 σχηματίσθηκαν στις ΗΠΑ οι Dream Wytch. Δύο χρόνια αργότερα μετονομάσθηκαν αρχικά σε Penance, εν συνεχεία σε Mass Cremation για να καταλήξουν στην τελική επιλογή (While Heaven Wept). Έγραφα πριν από 14 χρόνια (πότε πέρασαν;) στον επίλογο της παρουσίασης του δίσκου των While Heaven Wept, "Vast Oceans Lachrymose":
Το "Vast Oceans Lachrymose" ήταν η φυσική συνέχεια του (εκπληκτικού) "Of Empires Forlorn". Η συνέχεια κι η εξέλιξη συνάμα, με το σκηνικό να ξεκαθαρίζει πλήρως. Οι W.H.W. δεν ήταν doom μπάντα. Υπό μία έννοια κακώς καταχωρήθηκαν σ' αυτό το ιδίωμα. Το doom στοιχείο ενυπάρχει στο πολυμορφικό metal του συγκροτήματος όπως και το US Power, το epic, το prog rock / metal, το pomp rock, κάποια gothic (και black επίσης) ψήγματα, φυσικά κλασική μουσική.
Ατμοσφαιρικό metal αν σας κάνει ο πρακτικός, αλλά κάπως αόριστος (και ίσως "εκφυλισμένος"), χαρακτηρισμός. Πονεμένα μεγαλειώδη μουσική μ' επικές εξάρσεις, λυρικές ελεγείες, doom θρηνωδίες, προοδευτική - μελαγχολική αισθητική όχι με (τον συνηθισμένο) τεχνοκρατικό τρόπο, συμφωνική -γλυκιά- θλίψη.
Ακούγονται υπερβολικά όλα αυτά; Μία ακρόαση στο δεκαεξάλεπτο εναρκτήριο The Furthest Shore θα σας πείσει. Μία ολοκληρωμένη επική συμφωνία που κοιτάζει κατάματα τους κλασικούς συνθέτες. Μουσική δωματίου. Μουσική τελειότητα. (Άσχετο: το βασικό μουσικό θέμα μου θύμισε έντονα το ρεφρέν του "Rise or Fall" των Leatherwolf- να υποθέσω κοινό κλασικιστικό δάνειο;)
Οι While Heaven Wept δεν ανήκουν στον πλανήτη των κοινών θνητών. Είναι αυτόνομοι, ευλογημένοι από τις μούσες. Κουβαλούν την γνήσια κατάρα του καλλιτέχνη και το υπαρκτικό βάρος του δημιουργού.
«Το Vast Oceans Lachrymose συγκρίνεται μόνο με τα αριστουργήματα του παρελθόντος. Και υπερισχύει αρκετών εξ' αυτών. Δεν ξέρω ακόμη αν είναι καλύτερο του προκατόχου του. Ξέρω όμως πως οι While Heaven Wept με τον δεύτερο "μεγάλο" δίσκο τους στον εικοστό πρώτο αιώνα μονομαχούν στήθος με στήθος με τους Hammers Of Misfortune για το ποια είναι η καλύτερη μπάντα της δεκαετίας. Αν έβαζα βαθμούς στις παρουσιάσεις θα 'ταν απ' τους ελάχιστους δίσκους που θα βαθμολογούσα με άριστα. Ούτε ψεγάδι.»
Το "Vast Oceans Lachrymose" ήταν η φυσική συνέχεια του (εκπληκτικού) "Of Empires Forlorn". Η συνέχεια κι η εξέλιξη συνάμα, με το σκηνικό να ξεκαθαρίζει πλήρως. Οι W.H.W. δεν ήταν doom μπάντα. Υπό μία έννοια κακώς καταχωρήθηκαν σ' αυτό το ιδίωμα. Το doom στοιχείο ενυπάρχει στο πολυμορφικό metal του συγκροτήματος όπως και το US Power, το epic, το prog rock / metal, το pomp rock, κάποια gothic (και black επίσης) ψήγματα, φυσικά κλασική μουσική.
Ατμοσφαιρικό metal αν σας κάνει ο πρακτικός, αλλά κάπως αόριστος (και ίσως "εκφυλισμένος"), χαρακτηρισμός. Πονεμένα μεγαλειώδη μουσική μ' επικές εξάρσεις, λυρικές ελεγείες, doom θρηνωδίες, προοδευτική - μελαγχολική αισθητική όχι με (τον συνηθισμένο) τεχνοκρατικό τρόπο, συμφωνική -γλυκιά- θλίψη.
Ακούγονται υπερβολικά όλα αυτά; Μία ακρόαση στο δεκαεξάλεπτο εναρκτήριο The Furthest Shore θα σας πείσει. Μία ολοκληρωμένη επική συμφωνία που κοιτάζει κατάματα τους κλασικούς συνθέτες. Μουσική δωματίου. Μουσική τελειότητα. (Άσχετο: το βασικό μουσικό θέμα μου θύμισε έντονα το ρεφρέν του "Rise or Fall" των Leatherwolf- να υποθέσω κοινό κλασικιστικό δάνειο;)
Οι While Heaven Wept δεν ανήκουν στον πλανήτη των κοινών θνητών. Είναι αυτόνομοι, ευλογημένοι από τις μούσες. Κουβαλούν την γνήσια κατάρα του καλλιτέχνη και το υπαρκτικό βάρος του δημιουργού.
Δεν υπάρχουν σχόλια