Manowar - "The Final Battle I" (review)

Band: Manowar
Country of origin: United States
Location: Auburn, New York
Formed in: 1980
Genre: Epic Power Metal
Years active: 1980-present

Album: "The Final Battle I"
Type: EP
Release date: March 29th, 2019
Label: Magic Circle Music

Track listing:
1. March of the Heroes into Valhalla (instr) 02:39
2. Blood and Steel 04:42
3. Sword of the Highlands 05:59
4. You Shall Die Before I Die 06:08

Band members:
Joey DeMaio - Bass, Keyboards
Eric Adams - Vocals
Anders Johansson - Drums
E.V. Martel - Guitars

Guest/Session: Joe Rozler - Keyboards

Η "The Final Battle Tour" επρόκειτο να είναι η αποχαιρετιστήρια περιοδεία των Manowar, της οποίας η ολοκλήρωση θα "έριχνε την αυλαία" στην πορεία των Metal Kings. Έτσι γνωρίζαμε (ή έστω, καταλάβαμε) τουλάχιστον. Ώσπου -αίφνης- το σκηνικό άλλαξε. Η "The Final Battle Tour" δεν είναι η αποχαιρετιστήρια περιοδεία, αλλά... promotion για τον νέο δίσκο των Manowar που φέρει τον ίδιο τίτλο και θα κυκλοφορήσει σε τρία μέρη!!!

Το πρώτο μέρος λοιπόν ("The Final Battle I") κυκλοφορεί ήδη κι αποτελεί την δισκογραφική επιστροφή των Manowar μετά από επτά χρόνια (βλ. "The Lord of Steel", τα live albums και τις επανεκδόσεις τα "αφήνω απ' έξω" για προφανείς λόγους). Πάμε στην ουσία, τι προσδοκίες είχα από το νέο Manowar; Αν κρίνω από το μέτριο "The Lord of Steel", όχι υψηλές.

Περίμενα τραγούδια της "νεότερης περιόδου" των Manowar. Απλά (έως απλοϊκά) στην βάση τους, περισσότερο πομπώδη και λιγότερο επικά, εύληπτα - φιλικά στο αυτί του μέσου metalhead, δηλαδή τον δρόμο που έχουν χαράξει κι ακολουθούν ανελλιπώς (με πολύ μικρές αποκλίσεις) τις δύο τελευταίες δεκαετίες.

Το ep -κατά τα τρία τέταρτα- δικαιώνει τις προσδοκίες. Το εισαγωγικό - ορχηστρικό "March of the Heroes into Valhalla" με το πομπώδες ύφος απλά προετοιμάζει το έδαφος χωρίς να προσφέρει κάτι συνθετικά. Το "Blood and Steel" είναι η επιτομή της "σύγχρονης" Manowar αισθητικής. "Πιασάρικο" κλασικό heavy metal, (ψευδο)επικίζον, με όλες τις "λέξεις - κλειδιά" να είναι παρούσες (blood, steel, thunder, sword, gods of war, brothers of metal, death κλπ). Ακούγεται ευχάριστα, μέχρι εκεί όμως.

"Sword of the Highlands" και η Κέλτικη - Σκωτσέζικη εναρκτήρια μελωδία υπόσχεται κάτι που η συνέχεια του τραγουδιού δεν πραγματώνει. Μπαλαντοειδές, επίπεδο (του λείπει το συναισθηματικό βάθος) τραγούδι, το οποίο φλερτάρει (έντονα) με χαρακτηρισμούς όπως "νερόβραστο" ή "γλυκανάλατο". Περνά την βάση; Λόγω Adams και ενορχήστρωσης, ναι. Όπως και το "Blood and Steel" ακούγεται ευχάριστα, μέχρι εκεί όμως.

(Παρένθεση) Αν ψάχνετε για heavy metal κοντά στην Σκωτσέζικη αισθητική (μουσικά - στιχουργικά) ακούστε τον δίσκο των Grave Digger "Tunes of War". (Κλείνει η παρένθεση.)

Κι εκεί που είχα πεισθεί ότι πάμε σε έναν "συμβατικό" κι ευκολοάκουστο Manowar δίσκο (κάτι για το οποίο ήμουν απόλυτα προετοιμασμένος) "σκάει" η εισαγωγή του "You Shall Die Before I Die" και... σταματά ο χρόνος!!! Η ατμόσφαιρα σκοτεινιάζει, αποκόπτομαι από το περιβάλλον, χάνω την αίσθηση του χρόνου. Όταν, δε, "σκάει" το βασικό μέρος του τραγουδιού (μετά την εισαγωγή) έχω μείνει με την έκφραση του Σπύρου Παπαδόπουλου στο σήριαλ "Απαράδεκτοι" όταν αναρωτιόταν: "τι έγινε ρε παιδιά;"...

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΚΟΥΩ MANOWAR μετά από χρόνια! Μπάσο, ήχος, σύνθεση, επικό συναίσθημα. Μου έφερε στο μυαλό "Hatred", "Secret of steel", "Blood of my enemies", "Bridge of death" κι όλα εκείνα τα μοναδικά συναισθήματα επανήλθαν και παρέμειναν καθ' όλη την ακρόαση του "You Shall Die Before I Die". Τα οργισμένα φωνητικά του DeMaio βγαίνουν -όχι από το λαρύγγι του, ούτε καν από τα σωθικά του, αλλά- από τα έγκατα της γης.

Δηλώνω εντυπωσιασμένος. Το τραγούδι στο repeat, αμέτρητες φορές. Τα κλασικιστικά στοιχεία (κυρίως στα χορωδιακά φωνητικά) που κορυφώνονται στο τελευταίο δίλεπτο εντείνουν την δραματικότητα, ωραιοποιούν την βίαιη ατμόσφαιρα (στιχουργική και μουσική), φωτίζουν τα σκοτάδια της σύνθεσης, εξευγενίζουν την βαρβαρότητα. "Παντρεύουν" το χθόνιο με το ουράνιο και απογειώνουν το τελικό αποτέλεσμα.

Το "You Shall Die Before I Die", το οποίο ο DeMaio το επαναλαμβάνει συνεχώς με στόμφο και σθένος (σαν να μην υπάρχει αύριο), δεν είναι απλή δήλωση - απειλή. Πρόκειται για κατάθεση ψυχής, θέση και στάση ζωής, δίψα για νίκη, θέληση για δύναμη. Δεν αρκείται στο να "πουλήσει ακριβά το τομάρι του", δεν αγωνίζεται για την χαρά της συμμετοχής, δεν πρεσβεύει το "fight a good fight". Όχι, εδώ στόχος είναι η (θεά) νίκη και μόνον αυτή!

Μου θυμίζει τους στίχους του Γερμανού φιλοσόφου με την ποιητική πένα:

Τρέμοντας στην νίκη
ποθώντας να νικήσει "πεθαίνοντας".

Τον θάνατο κάνοντας προσταγή του-
προσταγή και όλεθρό του...

Να πεθάνει
όπως τον είδα να πεθαίνει
Νικητής και Καταλυτής.

Το "You Shall Die Before I Die" αποτελεί την κορυφαία σύνθεση των Manowar εδώ και πολλά, πάρα πολλά, χρόνια. Και το ωραιότερο τραγούδι που άκουσα τα τελευταία έτη. Δεν θα του άλλαζα τίποτε. Όχι τα φωνητικά του DeMaio (για το οποία πολλοί έχουν ενστάσεις), αλλά ούτε και το εφέ στην φωνή του. Μετά από πολλά χρόνια ο Joey δεν γράφει τραγούδι για τους Manowarriors, αλλά για τον εαυτό του και τους λιγοστούς σκληροπυρηνικούς, οι οποίοι με βλέμμα καθάριο έχουν αντικρίσει την μυστική ουσία της πραγματικής φύσης των Kings of Metal...

Στον επίλογο δεν θα μπορούσα να αποφύγω μία αναφορά και στα νέα μέλη της μπάντας. Ο E.V. Martel είναι εξαιρετικός (με βάση τις απαιτήσεις που υπήρχαν), ενώ ο drummer Anders Johansson με το "βαρύ" βιογραφικό είναι άψογος. Να μην αμελήσουμε να τονίσουμε την σημαντική συνεισφορά του Joe Rozler (ο οποίος είναι το άτυπο πέμπτο μέλος των Manowar από το 2002) σε πλήκτρα, ενορχηστρώσεις κλπ.

ΥΓ. Ο Γερμανός φιλόσοφος που αναφέρεται παραπάνω είναι ο Φρειδερίκος Νίτσε, ενώ οι στίχοι προέρχονται από το ποίημά του "Η υπέρτατη θέληση" που συνετέθη το 1883 και δημοσιεύτηκε στους διθυράμβους του Διονύσου...