Pretty Maids - "Future World" (video)
Video: Future World (Clip)
Album: "Future World" (Full length)
Release date: April 1987
Label: Columbia Records
Genre: Hard/Heavy
Country: Denmark
Members:
Alan "Stevie" Owen - Keyboards
Phil Moorhead - Drums
Ken Hammer - Guitars
Ronnie Atkins - Vocals
Allan Delong - Bass
Φοβερό τραγούδι, φοβερό άλμπουμ !
ΑπάντησηΔιαγραφήΤρομερό τραγούδι. Δυστυχώς ο δίσκος δεν είναι στα ίδια επίπεδα. Έχει τις στιγμές του αλλά κάνει κοιλιές!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν είχες ακούσει πρώτα τον δίσκο σου άρεσε, καλός ήταν. Αν όμως είχες ακούσει πρώτα το από πάνω τραγούδι και περίμενες αντίστοιχο επίπεδο σύνθεσης και έμπνευσης και στο υπόλοιπο άλμπουμ έτρωγες ήττα. Εγώ πάντως που τους πρωτοέμαθα με το βίντεο του Love Games μια χαρά μου έκατσε ο δίσκος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ δίσκος έμεινε στην ιστορία λόγω του ομότιτλου τραγουδιού. Ακούγεται ευχάριστα αλλά τίποτε περισσότερο. Χωρίς αυτό το τραγούδι δεν θα το θυμόταν (το άλμπουμ) ούτε ο τραγουδιστής. Αν έφτιαχνα λίστα με τα καλύτερα της χρονιάς δύσκολα θα έβρισκε θέση στην 50άδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια χαρά είναι και το τραγούδι και ο δίσκος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως στο τραγούδι συμφωνείτε όλοι!
ΑπάντησηΔιαγραφήNeedles In The Dark, Yellow Rain, Eye Of The Storm, We Came To Rock, Love Games... τιτανοτεραστιες και αυτές οι κομματάρες. Το '87 απλά δεν έβγαιναν τέτοιοι δίσκοι. Αν τώρα κάποιος το άκουσε μετά από 20 χρόνια...
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Elias. Αδερφέ όχι μόνο το άκουσα στην ώρα του αλλά είχα αγοράσει και το βινύλιο. 700 ή 750 δραχμές αν θυμάμαι καλά. Την πάτησα λόγω του ομότιτλου τραγουδιού. Τελικά το χάρισα σε φίλο που δεν είχε άμεση σχέση με το metal. Άκουγε πιο μελωδικά πράγματα όπως Toto, Foreigner, Hooters, U2, REM και παρόμοια.
ΔιαγραφήΌσο για τον δίσκο εμμένω στην άποψή μου. Αν αφαιρέσεις το ομώνυμο τραγούδι το υπόλοιπο άλμπουμ κυμαίνεται από μέτριο μέχρι συμβατικά καλό. Έχει στιγμές που κυλάει ευχάριστα (και τίποτε παραπάνω) κι άλλες όπου βαριέμαι την ζωή μου. Όσο για το Love games που αναφέρεις ως κομματάρα, στα αυτιά μου τουλάχιστον (γιατί περί ορέξεως κολοκυθόπιτα) ηχεί ως ένα από τα πιο γλυκανάλατα και φλώρικα τραγούδια που έχω ακούσει, με ένα εντελώς gay ρεφρέν.
Όσο για το 1987 που αναφέρεσαι θα διαφωνήσουμε κι εδώ. Πλούσια χρονιά, γόνιμη μεταλλική σοδειά. Πρόχειρα - πρόχειρα μου έρχονται στο μυαλό τουλάχιστον 25-30 δίσκοι ανώτεροι (κατά πολύ) τούτου και χωρίς καν να κοιτάξω στην δισκοθήκη μου. Υποκειμενικό κι αυτό βέβαια, γιατί όπως προείπα: περί ορέξεως...
Tα γούστα είναι καθαρά υποκειμενικό πράγμα. Ομως αυτό που δε μπορούμε να παραγνωρίσουμε είναι η απρόσμενη επιτυχία που είχαν για δανέζικο συγκρότημα. Εγώ το είχα πάρει σε κασετούλα και την είχα λιώσει, γιατί ακουγόταν παραπάνω από ευχάριστα και ακούγεται μέχρι και σήμερα. Για το Love Games θα διαφωνήσω, γιατί είναι ενας υμνος του μελωδικού μέταλ. Άλλωστε κάθε μπάντα έχει δικαίωμα στο φλώρικο και το gay, από τη στιγμή που οι θεοί Manowar φόρεσαν δερμάτινα και γούνινα βρακάκια.
Διαγραφή@ Manilla Road: Κι εγώ το έχω σε βινύλιο. Το πέτυχα σε προσφορά. Δεν θυμάμαι τιμή αλλά σίγουρα φθηνότερα απ' ότι το αγόρασες εσύ...
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Elias: Το περί "απρόσμενης επιτυχίας" του δίσκου δεν θεωρώ ότι είναι ακριβές. Στην Ελλάδα έγινε ένα σχετικό "μπαμ" επειδή δεν τους ξέραμε. Συνολικά όμως, με βάση την επένδυση και τις προσδοκίες της εταιρείας τους, με το ζόρι έπιασε την βάση (εμπορικά). Μιλάμε για ένα δίσκο που είχε ουσιαστικά ένα μεγάλο μπάτζετ από τον πολυεθνικό κολοσσό Sony (Columbia).
ΑπάντησηΔιαγραφήΠανάκριβα στούντιο στην Νέα Υόρκη (Bearsville Studios- μέχρι και οι Rolling Stones έχουν ηχογραφήσει εκεί) για πέντε ολόκληρους μήνες, με έναν πανάκριβο παραγωγό (Eddie Kramer, βλ. Stones, Zeppelin, Hendrix, Beatles, Kiss, Bowie, Santana, Anthrax κλπ), την μίξη (στα περισσότερα τραγούδια) είχε αναλάβει ο Flemming Rasmussen (ο παραγωγός των Metallica) και το mastering ο Bob Ludwig (βλ. Rush, Accept, Metallica, Ozzy, Def Leppard, Mötley Crüe κλπ), το εξώφυλλο το σχεδίασε ο Joe Petagno (έφτιαξε όλες τις εξωφυλλάρες των Motorhead κι όχι μόνο).
Ολόκληρη dream team είχε επιστρατευθεί για τον δίσκο. Συνυπολόγισε και την διαφημιστική καμπάνια (για Sony μιλάμε). Το εμπορικό αποτέλεσμα; Με το ζόρι μπήκε στο top 200 των αμερικάνικων charts (και στην Ευρώπη δεν πήγε καλύτερα).
Σε μία τριετία (μετά δεν γνωρίζω) είχε πουλήσει 300.000 κόπιες παγκοσμίως. Αριθμός όχι μικρός, αλλά σίγουρα η εταιρεία είχε υπολογίσει σε πολύ μεγαλύτερες πωλήσεις αν κρίνω από την επένδυση που έκανε. Βέβαια, στην τελική, το μουσικό περιεχόμενο μετράει ανεξαρτήτως πωλήσεων, απλά σχολίασα αυτό το "απρόσμενη επιτυχία" που έγραψες…
Mα δε διαφωνούμε. Το ότι η εταιρία έκρινε ότι ο δίσκος αυτός αξίζει τέτοιας προωθησης (θυμάμαι για το Rasmussen, αποτελούσε κομμάτι και της προώθησης, αφού πλασάρανε ότι έχουν τον ίδιο παραγωγό με τους Metallica) και τέτοιου μπάτζετ, κάτι σημαίνει. Και μην ξεχνάς ότι μιλάμε για ένα δανέζικο συγκρότημα, και ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να πετύχει κάποιος που δεν είναι Αμερικάνος ή Εγγλέζος. Η ουσία είναι ότι με αυτό το δίσκο έγιναν γνωστοί παντού στο μεταλλικό κόσμο και είναι από τα λίγα συγκροτήματα που συνεχίζουν να κυκλοφορούν μέχρι και σήμερα αξιοπρεπέστατες δουλειές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜωρέ μπράβο επιτυχία (σε σχόλια) οι Pretty Maids.
ΑπάντησηΔιαγραφή