Ο Puccini, ο Pavarotti & οι Manowar

Η τελευταία -χρονικά- όπερα που συνέθεσε ο Puccini (Giacomo Antonio Domenico Michele Secondo Maria Puccini το πλήρες όνομά του) ήταν η "Turandot". Για την ακρίβεια δεν πρόλαβε να την ολοκληρώσει (πέθανε στις 29 Νοεμβρίου 1924) και τις τελευταίες "πινελιές" έβαλε ο Franco Alfano. Η πρώτη παρουσίαση στο κοινό έγινε στις 25 Απριλίου 1926 κι αφορούσε μόνο το μέρος της όπερας που συνέθεσε ο Puccini χωρίς δηλαδή τις προσθήκες του Alfano...

Ο μεγάλος Ιταλός συνθέτης εμπνεύστηκε από το ομότιτλο θεατρικό έργο του Carlo Gozzi και την προσέγγιση του Friedrich von Schiller. Το λιμπρέτο (τους στίχους δηλαδή) έγραψαν ο Giuseppe Adami και ο Renato Simoni. Την αρχική πηγή της ιστορίας την βρίσκουμε αρκετούς αιώνες πίσω: τον 12ο αιώνα, στο επικό ποίημα "Turan-Dokht" από το έργο "Haft-Peykar" του Πέρση ποιητή Nizami...

Μεταφερόμαστε στην αυτοκρατορική Κίνα. Η Turandot είναι μία πανέμορφη πριγκίπισσα που δεν έχει καμία διάθεση να παντρευτεί. Όμως η ομορφιά και η κοινωνική της θέση την καθιστούν "στόχο" όλων των φιλόδοξων νεαρών. Η ίδια, για να τους αποφύγει, σκαρφίζεται την ιδέα των αινιγμάτων. Όποιος καταφέρει και απαντήσει στα τρία αινίγματα που θα του θέσει η Turandot θα γίνει άνδρας της. Όσοι όμως αποτύχουν στην δοκιμασία τους περιμένει ο θάνατος...

(Έρωτας και θάνατος δεν είναι παρά οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Θυμίζω τον λαμπρό στίχο του εθνικού μας ποιητή: "Μόλις είν’ έτσι δυνατός ο Έρωτας και ο Χάρος." από τον "Κρητικό"...)

Δεκατρία παλικάρια ζήτησαν τον έρωτά της και απέτυχαν. Δεν μπόρεσαν να απαντήσουν στα αινίγματα και... κοίταξαν τα ραδίκια ανάποδα! Το θέμα είχε ατονήσει (ποιος ήθελε να χάσει την ζωή του;) μέχρι που κάποιος άγνωστος πρίγκηπας, ο Calàf, κατάλαβε ότι δεν αρκεί το θάρρος για να κατακτήσεις την πριγκίπισσα αλλά και το μυαλό (όπως γίνεται σε όλα τα πράγματα - καταστάσεις)! Αποφάσισε λοιπόν να μην φανερώσει το όνομά του και από που κρατάει η σκούφια του και να την διεκδικήσει!

Διαβάστε το υπόλοιπο της ανάρτησης του Black Knight εδώ...