Guyana (Cult of the Damned)

Ο "Μεσσιανισμός" είναι μία ψυχασθένεια της ανθρωπότητας που πηγάζει απευθείας από τον πανάρχαιο Ασιατικό δεσποτισμό. (Πόσοι έλαβαν σοβαρά -και τότε και τώρα- τις προειδοποιήσεις του έργου "Βάκχαι" του Ευριπίδη που "παίχτηκε" μετά τον θάνατό του;) Ψυχασθένεια σε μαζικό επίπεδο (όταν πιστεύεις πως θα έρθει κάποιος να σε "σώσει"), σε ατομικό επίπεδο (όταν πιστεύεις ότι είσαι αυτός που θα τους "σώσεις")!

Όσο κι αν δείχνει απλοϊκή - αφελής η εικόνα, δεν είναι. Οι "Μεσσιανιστές" είναι κατά κανόνα εξαιρετικά ευφυείς άνθρωποι, οργανωτικοί, ηγετικές προσωπικότητες και (ενστικτωδώς;) άριστοι ψυχολόγοι αφού διαθέτουν το χάρισμα να χειραγωγούν το πλήθος (ένα συγκεκριμένο του κομμάτι, που -εν δυνάμει- δεν είναι και τόσο μικρό, όσο νομίζουμε)...

Μία από τις πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις ήταν και ο Jim Jones. Η δράση του αυτοαποκαλούμενου μεσσία ξεκίνησε το 1964 στην Ιντιανάπολις για να ολοκληρωθεί 14 χρόνια αργότερα (1978) στην Γουιάνα (Guyana). Εκεί, μέσα στην ζούγκλα, δημιούργησε την πόλη - ουτοπία του (Jonestown), την οποία κατοικούσε ο "Ναός του Λαού" (έτσι είχε ονομάσει την κοινότητά του).

Το 1978 η ιστορία έλαβε τέλος με οδυνηρό και δραματικό τρόπο (σωτηριολογία και εσχατολογία βαδίζουν χέρι - χέρι). Τα περισσότερα από 900 μέλη της κοινότητας (άλλοι μιλούν για 913, άλλοι για 914) υποχρεώθηκαν (άλλοι συναινετικά, άλλοι με την απειλή όπλου κι όσοι δεν υπάκουσαν πυροβολήθηκαν) να πιουν το "νέκταρ της αιώνιας ζωής" δηλαδή χυμό σταφυλιού ανακατεμένο με κυάνιο. Πρώτα πέθαναν τα παιδιά και μετά οι ενήλικοι, ενώ όσοι προσπάθησαν να το σκάσουν έχασαν τη ζωή τους από τα όπλα των φρουρών.

Η τραγωδία ενέπνευσε δημοσιογραφικά άρθρα, βιβλία (πχ "A Thousand Lives: The Untold Story of Hope, Deception and Survival at Jonestown" της Julia Scheeres) και κινηματογραφικές ταινίες. Η πρώτη ταινία, σχετική με το θέμα, "βγήκε" στους κινηματογράφους έναν χρόνο μετά (1979) με τον τίτλο "Guyana: Cult of the Damned". Την επόμενη χρονιά (1980) μετονομάστηκε σε "Guyana: Crime of the Century"...

Ο βασικός λόγος της παρούσας ανάρτησης όμως είναι ότι ενέπνευσε ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του περασμένου αιώνα: Το συγκλονιστικό (από κάθε άποψη) Guyana (Cult Of The Damned) των Manowar που "κλείνει" τον δίσκο "Sign of the Hammer" του 1984. Ένα δραματικό επτάλεπτο έπος που προκαλεί σοκ, δέος, κατάνυξη... Διαβάστε τους στίχους, δείτε τις εικόνες, ακούστε το τραγούδι. Καμιά φορά οι επεξηγήσεις περιττεύουν...

We thank you for the kool aid, reverend Jim
We're glad to leave behind their world of sin
Our lifeless bodies fall on holy ground
Rotting flesh, a sacrificial mound

Were you our god or a man in a play
Who took our applause and forced us to stay
Now all together we lived as we died
On your command by your side

Guyana in the Cult of the Damned
Give us your word for the grand final stand
Guyana in the Cult of the Damned
Give us your word for the grand final stand

In the Cult of the Damned we all worked the land
Too afraid to look up we all feared his hand
Hurry my children there isn't much time
But we'll meet again on the other side
Be good to the children and old people first
Hand them a drink they're dying of thirst

Bigfoot Bigfoot thrown in a well
Pulled under water screaming like hell
He told us life was just a hotel
Time to check out when he rang the bell

Mother, Mother...

ΥΓ.1 Η πρώτη φωτογραφία απεικονίζει την αναμνηστική στήλη που ανεγέρθηκε στη μνήμη των νεκρών στο κοιμητήριο του Όκλαντ (Καλιφόρνια).

ΥΓ.2 Η δεύτερη εικόνα είναι το εξώφυλλο της εποχής του περιοδικού Newsweek.

ΥΓ.3 Η τρίτη φωτογραφία αφορά το σχετικό βιβλίο της Julia Scheeres.

ΥΓ.4 Η τέταρτη εικόνα, η αφίσα της ταινίας "Guyana: Cult of the Damned".

ΥΓ.5 Το βίντεο: το θρυλικό τραγούδι των Manowar.