Armored Saint - 'Delirious Nomad' (reissue)

Με αφορμή την επανακυκλοφορία του (λατρεμένου μου) "Delirious Nomad" από την Rock Candy Records θα ήθελα να υπενθυμίσω μια κριτική / παρουσίαση του δίσκου που είχα κάνει προ ετών (όχι σε τούτο τον ιστότοπο). Για να θυμούνται οι παλαιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι:

«Δίσκος σταθμός. Δίσκος ορόσημο. Το "March of the Saint" προειδοποίησε. Το "Delirious Nomad" πραγματοποίησε την απειλή. Το L.A. δεν εξάγει πλέον μόνο "τραβεστόμαγκες" και υποκουλτούρα για λοβοτομημένους.

Οι Armored Saint προτίμησαν τον δύσκολο δρόμο της σοβαρής δημιουργίας (παρότι σε πολυεθνική). Νεανική αφέλεια; Συνειδητή επιλογή; Ποιος ξέρει; Τ' αποτέλεσμα το ίδιο: ένας δίσκος κόσμημα για την μουσική μας κόντρα στο ρεύμα της εποχής. Κάπως έτσι δε γράφεται η ιστορία;

Θεωρώ τους A.S. το αμερικάνικο αντίστοιχο των Judas Priest ή των Accept. Με μία υποσημείωση (κι απόλυτα προσωπική - μάλλον αιρετική - άποψη): τους κρίνω καλύτερους, με βάση όσα παρουσίασαν οι Βρετανοί κι οι Γερμανοί στα 8oies. Υπερβολή;

Ο δεύτερος δίσκος των "Αγίων" ως προέκταση και φυσική συνέχεια του "March of the Saint" (ένα χρόνο πριν) είναι ο ορισμός του κλασικού heavy metal ως ύφος, ήχος, στυλ, image. Παρότι το εξώφυλλο μάλλον αποπροσανατολίζει (εγώ την πάτησα πάντως - όπως και στους Oliver Magnum).

Όγκος και μελωδία σε μία εύθραυστη ισορροπία, καταιγιστικοί ρυθμοί παντρεύονται με εκπληκτικά ακουστικά μέρη (αχ! αυτό το Aftermath), περίεργες μελωδίες "σκάνε" από το πουθενά, rhythm και leads που σκοτώνουν, θριαμβικά μουσικά θέματα, εμβατηριακές εξάρσεις, παιάνες για τους πολεμιστές του δρόμου, εξαιρετική απόδοση, χημεία, άριστος ήχος.

Επειδή προσπάθεια επιλογής τραγουδιών απαγορεύεται δια ροπάλου παραθέτω ολάκερο το track list:

01. Long before I die
02. Nervous man
03. Over the edge
04. The laugh
05. Conqueror
06. For the shake
07. Aftermath
08. In the hole
09. You 're never alone
10. Released

Αδικώ τους υπόλοιπους αλλά δεν μπορώ να μην κάνω ειδική μνεία στην εκπληκτική φωνή του John Bush (καμιά σχέση με το γνωστό σόι, αν και η μπλούζα Fuck Bush "έγραψε") την οποία υποτίμησε τραγουδώντας μετέπειτα στους Anthrax.

Πλάι του ο Joey Vera (όποιος progster δεν τον ξέρει ... αποβολή κι αύριο με τον κηδεμόνα του), ο David Pritchard (κρίμα που έπρεπε να πεθάνει από λευχαιμία για να εκτιμηθεί το ταλέντο του), και οι Phil - Gonzo Sandoval σε κιθάρα - τύμπανα αντίστοιχα.

Η μπάντα με έξι πλήρεις δίσκους στο ενεργητικό της (εκ των οποίων οι τρεις - τουλάχιστον - είναι εκπληκτικοί) παραμένη ενεργή κι ετοιμάζεται για δισκογραφικό χτύπημα μες στο 2009 με την σύνθεση του "Revelation". Το μεγαλείο του "Delirious Nomad" όμως είναι δύσκολο να επαναληφθεί.»

ΥΓ.1 Να συμπληρώσω μονάχα πως ο δίσκος για τον οποίο γράφω στην τελευταία παράγραφο είναι το πάρα πολύ καλό "La Raza".

ΥΓ.2 Ο δίσκος είναι: "24-bit remastering from original source tapes, 3.500 word essay about the making of the album, 2 bonus tracks, new interview with the band and additional photos spread out over a 16 page full colour booklet".

ΥΓ.3 Τα δύο bonus tracks της επανακυκλοφορίας είναι το "The laugh" στην demo ηχογράφηση και το "You 're never alone" σε rough mix.

ΥΓ.4 Το album είναι διαθέσιμο (κωδικός CANDY115) και κοστίζει 11£ μαζί με τα μεταφορικά.