Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΠΛΑΤΑΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙ WISHDOOM

Η μάχη των Πλαταιών είναι, μάλλον, η πιο αδικημένη στην Ελληνική ιστορία. Αδικημένη με την έννοια πως υπολείπεται σε φήμη από τις αντίστοιχες των Θερμοπυλών, του Μαραθώνα ή τις Αλεξανδρινές εκστρατείες στην ανατολή. Κι όμως όχι μόνο δεν στερείται σημαντικότητας αλλά, τουναντίον, αποτελεί το αποκορύφωμα της κλασσικής Ελλάδος. Την επομένη κιόλας της νίκης αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση...

Η μάχη των Πλαταιών έβαλε οριστικό τέρμα στις Ευρωπαϊκές φιλοδοξίες των Περσών κι αποτέλεσε τον θρίαμβο του πολίτη απέναντι στον υπήκοο. Του ελεύθερου ανθρώπου απέναντι στον δούλο. Της Δημοκρατίας απέναντι στην μοναρχία. Του μέτρου, της σύνεσης, και της λογικής απέναντι στο Ασιατικό τέρας της δεισιδαιμονίας, των μικρόψυχων προκαταλήψεων και του φασιστικού ολοκληρωτισμού. Η τάξη κόντρα στην εντροπία. Η δίκη καταλύτης της ύβρης. Ο ρεαλισμός του μύθου κόντρα στην άλογη φαντασία του παραμυθιού. Το ψηλότερο σημείο που άγγιξε ο μεγαλύτερος πολιτισμός στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Τον θρίαμβο των Πλαταιών ζωντανεύουν οι WishDoom με το φοβερό επικό τραγούδι Battle of Plataea από το φετινό, ουσιαστικά ντεμπούτο τους, "Helepolis" (υπάρχει και στο προπέρσινο EP "Winds of War"). Ακούστε, νοιώστε, ζήστε, μεθύστε απ' το νέκταρ του ηρωισμού και της ελευθερίας. (Κλείσε τα μάτια και θα νομίζεις πως πολεμάς δίπλα στον Αμομφάρετο.)

ΥΓ. Ακούω ακόμη τον Καλλικράτη να μου ψιθυρίζει στ' αυτί λαβωμένος: «Δεν είμαι λυπημένος επειδή θα πεθάνω για τη πατρίδα, είμαι λυπημένος που δεν σκότωσα κανένα εχθρό».