Στα χέρια της μοίρας...

Το 1989 (μ.α.χ.χ.) αποτέλεσε το υψηλότερο βουνό που σκαρφάλωσαν οι Fate's Warning. Με την έλευση του τιτάνα Mark Zonder έφθασε η στιγμή της απογείωσης. Απ' το λυρικό US Power των τριών πρώτων δίσκων και το μεταβατικό στάδιο του "No Exit" η μπάντα του (Έλληνα) Jim Matheos εκτοξεύτηκε στην στρατόσφαιρα των λίγων. "Perfect Symmetry" ο τίτλος, καθόλου υπερβολικός...

Το "At Fate's Hands" είναι, κατά την προσωπική μου γνώμη, το καλύτερο τραγούδι του δίσκου. Πρώτο μεταξύ ίσων (ούτε νότα αχρείαστη)!!! Σε παλαιότερη συνέντευξη του ... Μαθιού (στο Rock Hard αν θυμάμαι καλά) με αφορμή την επανακυκλοφορία του αριστουργήματος, ο Έλληνας κιθαρίστας είχε πει ότι το συγκεκριμένο κομμάτι είναι φόρος τιμής στους Kansas!

Από μία άποψη είχε δίκιο. Προφανώς αναφερότανε στην χρήση του βιολιού στο 1ο μέρος, το ακουστικό με τον θλιμμένο χαρακτήρα και τον εμβατηριακό ρυθμό. Όμως για να ήταν 100% τίμιος όφειλε να πει πως το τραγούδι είναι clopy paste απ' το "Jacob's Ladder" των θρυλικών Rush. Αντιγραφή τόσο στη δομή (και τα δυο ξεκινάνε με μελωδικό μέρος - εμβατηριακό ρυθμό και τραγούδι για να ακολουθήσει 2ο "ηλεκτρισμένο" μέρος με αυτοσχεδιασμούς), όσο και στο βασικό θέμα του 2ου μέρους που είναι ολόιδιο!

Παραβλέποντας το θέμα, το "At Fate's Hands" είναι ένα απ' τα συγκλονιστικότερα τραγούδια του heavy metal. Art metal, εγκεφαλικό, έντεχνο, θλιμμένα όμορφο, μελαγχολικά αισιόδοξο με την λυρικότητα να σε συνεπαίρνει στο 1ο μέρος, την εγκεφαλικότητα της μαθηματικής δομής και των γεωμετρικών μουσικών νοημάτων να προκαλεί οργασμούς στο 2ο (μέρος) και τέλος την αισθητική κατάφαση να σε κυριεύει...

Ours is the cry of the helpless, told
in the timeless truth of the written word.

Trapped by the tempest of the blind
our muted calls can't be heard.

Helpless as we stand amidst
the push of thoughtless hands.

We are adrift without direction
in a raging storm on a calm sea.
Clinging to our expectations
to stem the tide of destiny.

Helpless as we fall beneath

the crush of waters walls.